Dernière

Alles wat een begin heeft, heeft een einde. Ook een voorstelling. Of een voorstellingenreeks. Onze dernière valt op 1 december, en het is mooi geweest. Maar er is geen tijd om op onze lauweren te rusten. Meteen na onze laatste opvoering moet het podium al vrijgemaakt worden. Morgen staan hier al weer andere dromers op de planken.

In een rotvaart breken we ons decor af. De rekwisieten verdwijnen in dozen, het projectiescherm in de vrachtwagen, de confetti in de stofzuiger. Maar ook al breken we af, toch doen we dat met het gevoel dat we iets opgebouwd hebben in de voorbije drie dagen. Dat er banden gesmeed werden, wonden geheeld en herinneringen gemaakt.

“Toneel verenigt. Soms te laat, soms voor even, soms voor eeuwig”, zo stelde onze voorzitter het in de voorstelling. Hij heeft gelijk. Dit voelt niet als een einde. Nee, dit is een begin.